W lutym na posiedzeniu seminarium „Filozofia kognitywistyki” Robert Piłat przedstawi referat pt. „Epistemologiczna ocena dynamicznych modeli pracy umysłu”. Seminarium otwarte jest dla wszystkich zainteresowanych. Streszczenie wystąpienia oraz tezy analizowanego przez referenta M. Spiveya w dalszej części wiadomości (niżej).
Referat będzie próbą filozoficznej refleksji nad wartością eksplanacyjną dynamicznych modeli umysłu. Nawiązując do argumentacji Michaela Spiveya z pracy The Continuity of Mind rozważę zalety i ograniczenia teorii czynności umysłowych opartych na modelach, w których procesy umysłowe reprezentowane są jako trajektorie w wielowymiarowej przestrzeni stanów mózgu. Te trajektorie przybliżone są za pomocą funkcji, które praktyczne usuwają dyskretną strukturę funkcjonowania umysłu. Dynamiczne modele umysłu przeciwstawiają się w szczególności idei modularności umysłu oraz znacznie modyfikują pojęcie reprezentacji. Pojedynczy stan umysłowy – na przykład reprezentacja umysłowa – nie jest tu traktowana jako wartość (lub zbiór wartości) funkcji, której wartości przebiegają przestrzeń stanów, lecz jako atraktor w tej przestrzeni; mózg nigdy nie osiąga stanów, które były podstawą wyjaśnienia stabilnych stanów umysłowych. Z punktu widzenia pracy mózgu stany umysłowe są wirtualne i odpowiadają punktowi (wektorowi) w przestrzeni stanów mózgu, który nigdy nie staje się wartością funkcji modelującej dany proces, lecz stanowi przybliżenie pewnej liczby wartości osiąganych przez tę funkcję w kolejnych iteracjach. Wydaje się, że modele dynamiczne podają wiarygodne wyjaśnienie niektórych czynności umysłowych, w szczególności związanych z kontrolą ruchu lub z podejmowaniem decyzji. Jednak wyjaśnienia te sprowadzają semantyczne własności procesów umysłowych, czyli ich odniesienie do przedmiotów, relacji, własności i procesów w świecie, do mierzalnych parametrów pracy mózgu. Nie uzyskujemy tu wglądu w relację umysłu do dyskretnego rozkładu rzeczy, miejsc, procesów i własności w świecie. Połączenie zalet modeli dynamicznych i modeli opartych na reprezentacji pozostaje zadaniem do wykonania – wydaje się, że dość odległym, choć zwolennicy modeli dynamicznych uważają, że modele reprezentacyjne można uważać za przybliżenia modeli dynamicznych.